Browsing author

Mehparə Rəhimqızı

Asan olan nədir?

Atalarımız deyib ki, “İşin çətini onu başlamaqdır”, yəqin ki belədir, ona görə biz də fəaliyyətimizə, yəni araşdırmamıza və təqdimatımıza  başlayaq və nədən başlayaq? Ondan başlayaq ki, hökümətimiz vətəndaşlara göstərdiyi xidməti daha səmərəli, daha şəffaf etmək üçün dünya təcrübəsində də sınaqdan çıxmış, cəmiyyəti, dövləti sosial və mədəni inkişafa aparan “Elektron hökümət” portalını yaratmağa qərar verdi. Bu […]

Xalqmı, Lobbimi…

Bizə qarşı “etnik təmizləmə” iddiası və ittihamı isə yenə də ermənilərin həyasız uydurması  və riyakarlığıdır. Çox da uzaq tarix deyildir,1988 -ci ilin soyuq oktyabr- noyabr aylarında Ermənistanda yaşayan minlərlə soydaşımız öz dədə-baba yurdlarından silahlı erməni dəstələri tərəfindən qovulurdular. Öz yurdlarını tərk etmək istəməyənlər, müqavimət göstərənlər isə vəhşicəsinə qətl edilirdilər. Bu isə faktiki olaraq soydaşlarımıza qarşı […]

Xalqmı, Lobbimi…

Bəzən düşünürəm ki, bir aydan çoxdur bizim bu qədər həyəcanlı, qəzəbli, nifrət dolu olmağımız normaldırmı? Çünki biz, xalq olaraq, daha çox xeyirxah, üzügülər, mərhəmətliyik. Lakin ermənilər faşist davranışları ilə illərdir xalqımıza zülm edirdilər və bu bir ayda isə vəhşiliklərini çox  həyəsızcasına davam etdirirlər, ən pisi isə etdiklərini inkar edirlər. Bununla da kifayətlənməyib bizi ittiham edirlər, […]

Yaşamaq həm də xatırlamaqdır.

. Hər yaşadığımız xatirəyə çevrilmir, amma xatırlayırıq: bəzən sevinərək, bəzən kədərlənərək, bəzən unutmaq istəyirik, heç yaşamamışıq kimi. Həyata dəyər verirsənsə yaşadıqların da xatirəyə çevrilər. Əsərlərini oxuduğum yazarlardan daha çox Borxesin xatirələrə çox dəyər verdiyini anlamışam. Bu hal o qədər hiss olunur ki, bəzən həyəcanla, bəzən də narahtlıqla xatirələrin dəyərli olduğunu, hətta xatirələr uğrunda mübarizə aparmağın […]

Əsgərə məktub!

Sənə yenə məktub yazıram, çünki  günümüz səni düşünməklə keçir. Görəsən, rahat yemək yeyə bilirsənmi, yarımca saat da olsa mürgüləyib gözünün acısını ala bilirsənmi, ya da bir balaca fasilə olanda, erməni quldurlarının mərmisi qurtarıb dayananda, sən də o anlarda  xoşladığın qızın gözlərini xatırlayıb köks ötürürsənmi? Heç narahat olma, o da mütləq səni xatırlayır. Sən qələbə ilə […]

Əsgərə məktub.

Salam əsgər! Bu məktubu sənə Mingəçevir şəhərindən yazıram, balaca şəhərdir, amma başqa şəhərlər kimi o da səs-küylüdür. Yaşayış binalarının hər tərəfini əhatə edən yollarda aramsız şütüyən avtomobillər, məhəllələrdə çığırışan uşaqlar. Son vaxtlar bu səs-küy daha da artıb və bu səslərə, tez-tez səslənən qələbə xəbərlərinə  sevinənlərin və uşaqların -“Qarabağ Azərbaycandır!” şüarları da qarışıb. Lakin bu səs-küydə […]

Əsgərlərimiz yaşasın!

İnsan böyük mənadır, çox böyük məna, bəlkə də ağlımız almayacaq qədər böyük. Bu haqda danışmaq çətindir, amma bəzən, bu böyük mənanın daşıyıcısı olan insan özünü elə hallara salır ki, çox kiçilir, alçalır, zəhlətökən olur, əl-ayağa dolaşır, hətta qatil və vicdansız olur. Əslində, insan yaxşı ilə pis arasındakı spektrin bütün rənglərində, çalarlarında ola bilir: yaxşı, yaxşı […]

Doğrular və xaos…

Dünya xaosdan yaranıb və xaosa doğru da irəliləməkdədir… Dünya necə yaranıb, nədən yaranıb, nə vaxt yaranıb, sonu varmı? Əslində bu sualları davam etdirmək də olar, ancaq bu qədəri də bəsdir, çünki heç kim bu suallara düzgün, inandırıcı cavab verə bilmir və cavab verəcək birinin olacağına da inanmıram. Amma çox inandığım bəzi məqamlar var. İnandıqlarımın nələr […]

Kompetensiya, Metakompetensiya.

Biz çox məlumatları oxuyuruq, əzbərləyirik, lakin iş görməyə, qərar verməyə gələndə isə elə hərəkət edirik ki, sanki heç nə bilmirik, doğrulardan xəbərimiz yoxdur…Nə üçün belədir? Ya oxuduğumuzun, əzbərlədiyimizin mənasını anlamırıq, ya onlara inanmırıq, ya da tətbiq etməyi bacarmırıq. Deməli, biz düşünmürük, sadəcə, əzbərləyirik, çünki hər şey yaddaşların yarışına çevrilib, kim daha çox əzbərləyirsə, daha çox […]

Yeni dərs ilimiz münasibətilə.

Sinifdə aləm bir-birinə qarışmışdı. Mən isə bu gurultudan bir qədər uzaq olmaq və təmiz hava almaq üçün pəncərənin önündə dayanmışdım. Əksəriyyət uşaqlar yerində otursa da, beş-altı uşaq sinifdə ora-bura qaçışır, yoldaşlarını itələyir, partaların başına hərlənirdilər. Həm də bu dəcəllər oturacaqların üstündəki döşəkcələri bir-birinə atır və qışqırışırdılar. Elə bu vaxt zəng çalındı, amma  onların heç vecinə […]